Maar verwachten we vaak gewoon ook niet te veel? Het is onmogelijk te verwachten dat een kind elke minuut van de dag stil is, amper beweegt of nooit kattekwaad uithaalt.
Vroeger vond men een kind dat stilzat abnormaal of dacht men dat hij/zij ziek was. Vandaag lijkt dit wat de norm te worden. Peuters en kleuters lijken maar meteen te moeten weten wat wel en niet hoort. Kinderen moeten steeds in het gareel lopen. En er lijkt geen plaats meer te zijn voor nieuwsgierigheid en enthousiasme.
Uiteindelijk moeten we blij zijn dat kinderen gewoon complexloos in het leven staan, een beetje karakter vertonen en gewoon op ontdekkingstocht gaan, waarbij ze de grenzen aftasten. Niets mis mee toch? Uiteindelijk is dit toch gewoon een onderdeel van hun ontwikkeling.
Dus aan alle mensen die meteen boos kijken of een label gaan opplakken als een kind wat luider of heviger is. Het kind doet het waarschijnlijk niet express, maar is waarschijnlijk gewoon een kind dat vanalles ontdekt in al zijn enthousiasme en nieuwsgierigheid. En wie weet zit je later in de zogezegde zelfde situatie en heb je ook een zogezegd ‘lastig’ kind.